بررسی نتایج احیا قلبی-ریوی و عوامل مؤثر بر آن

زمینه و هدف: پژوهش ها نشان می دهد که عوامل مختلفی بر نتایج احیا قلبی-ریوی مؤثرند. این مطالعه با هدف بررسی نتایج احیا قلبی-ریوی و عوامل مؤثر بر آن انجام شد. روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی گذشته نگر در طول سال 1393 در بیمارستان بهارلو تهران انجام گرفت. نمونه گیری در این مطالعه به صورت سرشماری بوده و معیار ورود تمامی بیمارانی بودند که احیا قلبی-ریوی بر روی آن ها انجام گرفته بود و بیمارانی که ثبت داده ها در آن ها ناقص انجام گرفته و یا با علایم مرگ وارد اورژانس شده بودند، از مطالعه خارج شدند. همچنین روش دسترسی به داده ها از طریق واحدهای آمار، مدارک پزشکی و دفتر بهبود کیفیت بود. یافته ها: در این مطالعه، از تعداد 891 پرونده مورد بررسی، 78 پرونده به علت عدم ثبت کامل داده ها و فوت بیماران پیش از ورود به بخش اورژانس از مطالعه خارج و 813 مورد وارد این مطالعه شدند که از این بین، 498 مورد مرد (3/%61) و 315 مورد زن (7/%38) بودند. 334 مورد احیا موفق (1/%41) و 479 مورد احیا ناموفق (9/58%) بود. میانگین و انحراف معیار زمانی احیا به ترتیب 80/28 و 06/12 دقیقه و بیشترین فراوانی در تشخیص اولیه مربوط به بیماری های قلبی-عروقی بود. در این مطالعه ارتباط معناداری بین سن بیمار و مدت زمان احیا با احیای موفق وجود داشت (02/0p=) و همچنین اختلاف معناداری بین بخش بستری و تیم احیا با احیای موفق وجود نداشت (05/0p>). نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که هر چه سن بیمار و مدت زمان احیای قلبی کمتر باشد و احیای قلبی-ریوی با علت زمینه ای غیرقلبی باشد، احتمال موفقیت بیشتر است.